هندسه / فرم‌دهی هندسه
نهایی‌سازی هندسه با Form Union یا Form Assembly.
مدت زمان: ۶:۴۴
در هنگام مدل سازی در کامسول دو راه برای نهایی سازی هندسه پروژه، وجود دارد. حالت Union(یکدست) و حالت Assembly (اتصال قطعات جدا از هم) . حالت Union گزینه پیش فرض است و برای بیشتر موارد مناسب می باشد. هر چند حالت Assembly می تواند یک جایگزین مناسب برای موارد خاص باشد.
در این آموزش در مورد تفاوت های این دو روش نهایی سازی پروژه با مثال بحث خواهد کرد.
در کامسول ، هنگام مدل سازی یک هندسه با چند Object ، باید جستجو کنیم که چگونه این Object ها را در کنار هم قرار دهیم و این موضوع بسیار بر نتیجه مدل سازی ما می تواند اثر داشته باشد.
سه جنبه ی اصلی وجود دارد که این دو عملگر را از یکدیگر متمایز می نماید.
اولین جنبه ، روش ارائه شما که بر مش بندی شما می گذارد.
این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که مش ها، object های جدا از هم را در مدلمان را به یکدیگر متصل می نماید. و چون فیزیک مربوط به مدل ، با مش تعریف می شود ،پس مستقیما نتایج مدل سازی را تحت تاثیر قرار می دهد.
برای درک بهتر مونتاژ موتور رفت و برگشتی زیر را بررسی می کنیم.
در پنجره Selection List می توانیم لیستی از تمام Object های پروژه خود را ببینیم: مثل میله های اتصال، پیستون ها، سیلندر ها و هر چیزی که این مونتاژ را ایجاد می کند.
این هندسه باید قبل از مش بندی به صورت یک Object کامپوزیتی)مرکب از چند جزء) جمع آوری شود. گره Form Union/Form Assembly تعیین می کند که چگونه نرم افزار با مجموعه ای از Object ها در یک هندسه رفتار نماید.
برای نشان دادن این جنبه و نشان دادن اینکه با Object های جداگانه رفتار می شود اجازه دهید به بررسی یک هندسه ی دوبعدی ساده بپردازیم. این هندسه شامل دو مستطیل می باشد و در یک طرف با هم در تماس هستند. می توانید با ایجاد ۲D Component ، دو مستطیل در آن ایجاد کنید .
زمانی که شما از روش Form Union یا Form Assembly استفاده می نمایید، اجتماع Object های ما مناطقی می شوند که ما آنها را Domain های یک Object مرکب می نامیم.
در ابتدا اجازه دهید هندسه را با استفاده از حالت Union نهایی کنیم.
شما می توانید ببینید که ما یک Object داریم که شامل ۲ Domain و ۹ Edge(لبه) می باشد. شما می توانید ببینید که این لبه میان ۲ Domain به اشتراک گذارده شده است که این دو لبه ی کوتاه مجاور آن در دو طرف هستند.
اگر ما این را به حالت Assembly تغییر دهیم من همچنان یک Object خواهم داشت که شامل ۲ Domain می باشد ، اما الان ۸ Edge وجود دارد. دو لبه ای که با هم در تماس اند اکنون کاملاً جدا شده اند. در اینجا لبه های اشتراکی یا لبه های کوچکتر در دو طرف وجود ندارند. استفاده از Form Assembly با هندسه هایمان به صورت واحد هایی جداگانه برخورد می کند ، دقیقا مثل قطعات در یک
مونتاژ.
اکنون بررسی می کنیم که استفاده از هر دو روش در مش بندی چه تغییراتی ایجاد می کند. کار را با حالت Union آغاز می کنیم و مش پیش فرض را با تعریف یک مش Extra Fine در یکی از
Domain ها ، تغییر می دهیم.با توجه به شکل انجام می دهیم:
و سپس :
می بینید که هندسه ی ما یک مش پیوسته در تمام Domain ها نمایش می دهد . در مرز مشترک مش ها به منظور یکسان شدن اندازه ها ، در هر دو Domain رشد می کنند.
اگر این مستطیل را به سمت بالا جابه جا کنیم تا در نتیجه این دو لبه نزدیک تر شوند می بینید که قید مش پیوسته، باعث مش های ریزتر در نزدیکی لبه های کوچک می شود.
بنابراین زمانی که دو Object غیر هم راستا باشند، استفاده از حالت Union باعث ایجاد مشخصه های کوچک در هندسه ی شما می شود. مانند آنچه که ما در اینجا دیدیم. در اینجا روش هایی وجود دارند که می توان از هم راستا نشدن مش ها ، جلوگیری کرد :
– جابه جا کردن Object تا هم راستا شوند، – اعمال عملگرهای مجازی روی هندسه
– و یا استفاده از حالت Assembly.
اکنون چگونگی تغییر مش هنگامی که از Form Assembly استفاده می نماییم،را بررسی خواهیم کرد.
در اینجا دو Domain به صورت کاملاً مستقل از هم برطبق تنظیمات مشی که قبلاً تعریف شده، مش بندی شده اند. ما می توانیم این را مش غیر متصل بنامیم چرا که دو Domain به یکدیگر متصل نیستند!!!
برای اطمینان از اتصال میان مرزها این دو لبه گزینه Identity Pairs، می توان استفاده نمود.
شما همچنین می توانید از Contact Pairs(دیگر گزینه همین قسمت) برای شبیه سازی هایی که تماس های ساختاری میان Object ها دارند استفاده کنید.
Identity pairs اپراتورهایی هستند که متغییر ها را از یک مرز به مرز دیگر نگاشت(map) می دهند.اگر به روی لبه هایی که دو Domain را از هم جدا می کنند بزرگنمایی کنیم، شما می توانید ببینید که گره ها و المان های مش با هم جفت نشده اند.
اگر ما عدم جفت شدن در گره های مش داشته باشیم یعنی المان ها در مرز مشترک با هم مطابق نباشند این حالت مش را مش ناهمساز)incompatible mash( می نامیم. یک مش ناهمساز در مرزهای متصل در برخی موارد قابل قبول است و برای دیگر موارد نیز قابل حل می باشد.
در آخر ، برای مثال موتور رفت و برگشتی که در اول آموزش داشتیم، از یک مدل دینامیکی شامل چند Body، که هر کدام در حالت Union است، استفاده می شود. اتصالات رفت و برگشتی و لولایی اجازه ی حرکت های انتقال و دوران Domain های جداگانه را می دهند. اگر ما از Form Union برای نهایی سازی کل این هندسه استفاده می کردیم این Domain ها به یکدیگر پیوند می خوردند و
قادر نبودند که نسبت به یکدیگر حرکت کنند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.